We liggen naast elkaar. Ik weet dat ze niet slaapt en ik vraag me af of ze straks weer zal opstaan om bij de haard te gaan zitten en haar haren te borstelen. Het bed kraakt, ze keert zich naar mij. ‘Ik was het vergeten,’ zegt ze, ‘maar nu ik het mij herinner, vergeef ik… Lees verder 1.22. Droom
Categorie: Michel
1.21. Duifje
Colombe, mijn duifje, zit naast mij op de bank. Er is geen beweging daar wat lager. Vanavond wordt er niet aan de kerk gewerkt. Er waait een zachte, lauwe wind. Hij brengt stof mee, fijn zand. Ik vraag me dan telkens weer af waar dat vandaan komt. Waar heeft dat zand gelegen voor het door… Lees verder 1.21. Duifje
1.20. Verloofd
Het was de lastigste week van mijn leven. Amparo’s weigering bleef aan mij knagen en ik was niet zeker of ik er goed aan had gedaan om Colombe te vragen. Ik ging er meer en meer van uit dat ook zij zou weigeren. Het was duidelijk dat Camille niet blij was met mijn aanzoek aan… Lees verder 1.20. Verloofd
1.19. Wolken
Het viel me niet moeilijk om nog een paar maanden op Amparo’s antwoord te wachten. De lammertijd brak aan en ik had genoeg omhanden. Maar in rustige momenten rees de twijfel. De dagen werden langer en ik maakte er een gewoonte van om ‘s avonds op de houten bank voor mijn huis te gaan zitten.… Lees verder 1.19. Wolken
1.18. Brood
Ik begreep nu waarom de bakker er met de jaren norser op geworden was en de bakkerin dikwijls zo bedrukt was. En het meisje Amparo had ik nog nooit vrolijk gezien. Ik dacht dat het kwam doordat de dochter zo hard moest werken in de bakkerij. En ik stelde me voor dat het leven op… Lees verder 1.18. Brood
1.17. Amparo
De gedachte aan trouwen zette ik een tijdje uit mijn hoofd. Ik had het gevoel dat ik ergens aan ontsnapt was en ik besefte hoe goed ik het had in mijn eentje. Ik hield me met de schapen bezig. Het ene jaar was dat gemakkelijker dan het andere. Als de seizoenen gematigd waren, had ik… Lees verder 1.17. Amparo
1.16. Lakens
De beddenbak was snel klaar. Tenminste, de constructie was af. Daarna begon ik te vijlen en te schuren aan de randen tot het hout glad was en de hoeken afgerond waren. Ik deed er weken over. En terwijl ik werkte, dacht ik aan Camille en bedacht ik hoe ik het zou aanpakken, wat het beste… Lees verder 1.16. Lakens
1.15. Camille
Het was Julien die erover begon en Berthe viel hem bij: Werd het niet hoog tijd om een vrouw te zoeken? Ik had toch een huis, een kudde en geld? Het huis en het stuk land eromheen was zelfs al op mijn naam beschreven bij de notaris. Het was nog niet echt mijn eigendom, maar… Lees verder 1.15. Camille
1.14. Moïse
In diezelfde periode begon ik ook vaker naar het dorp in de vallei te gaan. Ik ging er gereedschap en huisraad kopen. Ik liet mijn kleren herstellen bij de naaister en haalde een scheerbeurt bij de bakker. De bakker heette Arturo en was een stuurse man. Hij drukte zich uit in gebaren. Als het mijn… Lees verder 1.14. Moïse
1.13. Hemel
In de eerste jaren dat ik hier woonde, waren we met zijn achten. De oudste brander met vrouw en kinderen, de jongere brander met zijn echtgenote, de schuwe vrouw in het huis wat verderop, en ik. Rond de overblijfselen van wat ooit een kerk of een kapel moet zijn geweest, lagen nog een tiental ruïnes.… Lees verder 1.13. Hemel
