De echte Colombe

Voor het verhaal van Colombe, Michel en Amparo werd ik onder meer geïnspireerd door een grafmonument op het kerkhof van Glorianes. De naam Colombe en vooral het leeftijdsverschil tussen het echtpaar Colombe en Michel intrigeerden mij. Ik deed verder geen opzoekingen naar hun geschiedenis, wel naar de gebruiken in die tijd, ik verzon een verhaal.

Maar Michel en Colombe hebben echt bestaan. Onlangs ontmoette ik hun achterkleinzoon. Hij vertelde me dat Colombe een dochter had, die na haar huwelijk in een ander dorp ging wonen, maar op het einde van de negentiende eeuw terug naar Glorianes kwam om voor haar moeder te zorgen. Er heerste toen een tyfusepidemie en Colombe was besmet. Haar dochter raakte ook besmet en stierf. Colombe overleefde en werd 86 jaar.

Het verhaal van mijn ontmoeting met de achterkleinzoon kun je lezen op mijn canxatardblog. De grote verrassing tijdens dat gesprek was wel dat Colombe, volgens de achterkleinzoon, in mijn huis had gewoond. Van dat nieuws was ik behoorlijk ondersteboven. Ik probeerde me het huis voor te stellen voor het ooit verbouwd en gerestaureerd werd. Ik stelde me voor hoe Colombe en Michel leefden in het achterste gedeelte van mijn huis, want het huis dat er nu staat, is ooit samengesteld geweest uit twee kleine huisjes.

Omdat ik het bijna niet kon geloven, vroeg ik aan onze burgemeester of ik de archieven van het gemeentehuis mocht inkijken. Ik vond er de aangifte van het overlijden van zowel Michel als Colombe, maar geen adressen. Iedereen woont hier gewoon in ‘le village’.

Voorlopig heb ik dus alleen maar de aanwijzingen van de achterkleinzoon. Ik hoop hem nog terug te zien en wat meer details te weten te komen.

Wellicht hadden de Colombe in mijn boek en de echte Colombe weinig gemeen, maar de echte Colombe heeft me geïnspireerd en daarom koester ik de gedachte aan haar leven.