Nadat ik de sleutel van onze kerk had gekregen en een inventaris had gemaakt, ben ik me in ons dorp ook om het kerkhof gaan bekommeren. Het is maar een klein stukje grond, maar het onderhoud is niet gemakkelijk. De grond is hard en droog, van wat ik er plant schiet niet veel wortel. Toch vind ik het fijn om er tijd door te brengen, de namen en de data op de graven te lezen en me af te vragen hoe het leven vroeger was.
De recente graven zijn nog van de vorige eeuw: dat van Thérèse Radonde, La Picote, en dat van Julien Dragué, de man die ooit als enige inwoner van het dorp ook burgemeester was, en met de veel jongere stagiaire Mireille trouwde.
Maar het graf dat het meest mijn aandacht trok was dat van Michel en Colombe Trabis. Ook tussen hen was er een groot leeftijdsverschil en Colombe overleefde haar man tientallen jaren. Ik stelde me haar voor als een kranige vrouw die het werk van haar man, een herder, voortzette.
Samen met de steenhouwer, had ik nu drie personages. En het verhaal begon zich te vormen.
Colombe 
Is het daar de gewoonte dat er i.p.v. geboorte- en sterftedatum de sterftedatum en leeftijd worden aangegeven op stenen? Viel mij direct op, omdat ik in België de andere versie gewoon ben (en nu vraag ik mij ineens ook af hoe het hier aangeduid wordt; wanneer ik tijd heb, ga ik eens naar een kerkhof in de buurt wandelen).
LikeLike